Miechów: koloryt małopolskiej tradycji
Oglpro/CC BY-SA 4.0 DEED/https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0/
Nie sposób nie zauważyć potężnej bryły bazyliki kolegiackiej Grobu Bożego – centralnego punktu Miechowa. Jej charakterystyczna wieża, zwieńczona hełmem w postaci kuli, symbolizuje Ziemię.
REKLAMA
Tego szukamy w Miechowie
Przekonaj się, co kryje się pod najczęściej wyszukiwanymi frazami internautów, takimi jak: pogoda Miechów, praca Miechów, kino Miechów, busy Miechów Kraków, LO Miechów.Jeśli jesteś osobą, która chce dowiedzieć się czegoś więcej o Miechowie, tutaj możesz przeczytać kilka słów o jego historii.
Miechów położony jest w centralnej części Wyżyny Miechowskiej, stanowiącej południowo-zachodnią część Niecki Nidziańskiej. Leży między dwoma wzgórzami. Od południa jest to Wielka Góra, zwana potocznie Komorowską, a od północy Góra Stawna. Pomiędzy nimi doliną płynie potok Miechówka, lewy dopływ Cichej (której ujściowy odcinek jest często błędnie utożsamiany z Miechówką).
Przez wieki rozwój osady był ściśle związany z obecnością klasztoru bożogrobców, założonego tu w 1163 r. przez Jaksę z rodu Gryfitów, być może identycznego z zachodniosłowiańskim księciem Jaksą z Kopanicy. To zgromadzenie bożogrobców było czasem nazywane „miechowitami” nawet w Polsce. Prawa miejskie Miechów otrzymał w 1290 r. dzięki działaniom księcia Przemysława II. Centralnym punktem miasta był prostokątny rynek, otoczony uliczkami. W XVI wieku Miechów słynął z doskonałej szkoły prowadzonej przez zakonników, a wielu absolwentów tej placówki trafiło do Akademii Krakowskiej.
W okresie zaboru rosyjskiego Miechów znalazł się w granicach guberni radomskiej. W 1819 r., po ponad 650 latach istnienia, władze Królestwa Polskiego zlikwidowały klasztor bożogrobców. W trakcie powstania styczniowego, 17 lutego 1863 r. miasto zostało spalone przez wojska rosyjskie podczas starcia z powstańcami. W 1873 r. Miechów liczył 137 domów, z czego 80 było murowanych. Duży impuls rozwojowy przyniosło otwarcie w 1885 r. stacji kolejowej w Charsznicy na Drodze Żelaznej Iwangorodzko-Dąbrowskiej. W czasie I wojny światowej Austriacy zbudowali kolej wąskotorową, łączącą Miechów z Działoszycami.
W 1883 r. Miechów liczył 2826 mieszkańców, a do 1913 r. liczba ta wzrosła do 4018. Miasto rozwijało się wokół obszernego rynku, z którego wychodziło osiem ulic pod kątem prostym. Handel, rzemiosło i rolnictwo stanowiły główne źródła utrzymania ludności. Produkcja przemysłowa w 1876 r. wynosiła 7660 rubli rocznie. Podczas II wojny światowej Miechów znalazł się pod okupacją niemiecką, a po wojnie pozostał stolicą powiatu do 1955 r. , kiedy to wydzielono powiat proszowicki. Zniesienie powiatów miało miejsce w 1975 r., a od 1999 r. Miechów jest stolicą powiatu w województwie małopolskim.
Zaprzyjaźnij się z Twoim Miastem, aby być na bieżąco z
PRZECZYTAJ JESZCZE